شهید مدافع حرم مجید قربانخانی، 21 دی سال 94 در خان طومان به درجه رفیع شهادت رسید، اما پیکرش سال‌ها دور از وطن بود تا اینکه توسط گروه‌های تفحص و از طریق آزمایش دی‌ان‌ای، شناسایی شد. شهید قربانخانی، در روزگاری نه چندان دور، به اصطلاح، جوانی امروزی و دارای شیطنت‌های خاصی بود. اما متحول شد و ثمره رو بردنش به سمت حقیقت، شهادت بود. به همین دلیل هم به حر مدافعان حرم لقب یافت. خواهر شهید در مصاحبه‌ای درباره او گفته است: «مجید هیچ وقت اهل نماز و روزه و دعا نبود، اما سه چهار ماه قبل از رفتن به سوریه به کلی متحول شد، همیشه در حال دعا و ‌گریه بود، نمازهایش را سر وقت می‌خواند و حتی نماز صبحش را نیز اول وقت می‌خواند، خودش همیشه می‌گفت نمی‌دانم چه اتفاقی برایم افتاده که این طور عوض شده‌ام و دوست دارم همیشه دعا بخوانم و‌ گریه کنم و همیشه در حال عبادت باشم. در این مدتی که دچار تحول روحی و معنوی شده بود همیشه زمزمه لبش «پناه حرم، کجا می‌روی برادرم» بود؛ همیشه ارادت خاصی به حضرت زینب(سلام‌الله علیها) داشت.» شهید مدافع حرم مجید قربانخانی در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «سلام عرض می‌کنم خدمت تمام مردم ایران، سلام می‌کنم به رهبر کبیر انقلاب و سلام عرض می‌کنم به خانواده عزیزم، امیدوارم بعد از شهادتم ناراحتی نداشته باشید و از شما خواهش می‌کنم بعد از مرگم خوشحال باشید که در راه اسلام و شیعیان به شهادت رسیدم صحبتم با حضرت امام خامنه‌ای، آقا جان گر صد بار دگر متولد شوم برای اسلام و مسلمین جان می‌دهم.»